معایب بریج چیست؟

• زمانی که درمان ایمپلنت به صورت روتین انجام نمی شد، معمولا” از بریج برای پر کردن فضای ناحیه بی دندانی استفاده می شد. (به این ترتیب که دندانهای مجاور ناحیه بی دندانی به عنوان پایه تراش داده می شدند و زیر روکش می رفتند تا پلی ایجاد کنند و فضای دندان از دست رفته را پر کنند.)

• این عمل باعث مستعد شدن آن دندانها به پوسیدگی می شد. ( نهایتا” در طی چند سال از دست می رفتند.)
• دندانهای پایه اکثرا” دچار پوسیدگی و درد می شوند.
•  گاهی آبسه و بعد از گذشت چند سال به مرحله کشیدن می رسند.
• از طرفی قسمتی که دندان از دست رفته بود به تدریج دچار تحلیل استخوان می شود.
• در نتیجه بعد از چند سال به جای فضای خالی یک دندان فضای خالی دو یا سه دندان داشتیم.

ایمپلنت یا بریج ؟ ایمپلنت بهتر است اما چرا؟ 

• با ابداع ایمپلنت و تبدیل شدن آن به یک درمان روتین، فضای یک دندان توسط یک ایمپلنت پر می شود و دندانهای مجاور آسیبی نمی بینند.
•  عدم آسیب به دندانهای مجاور.
• مزیت دیگر ایمپلنت حفظ استخوان است. (زیرا استخوان فک نیز همانند استخوانهای سایر قسمتهای بدن، در اثر عدم کاربرد دچار آتروفی یا به اصطلاح تحلیل می شوند.)
• همچنین در قسمت خلفی فک بالا سبنوس نیز به داخل فضای بی دندانی میاید. ( ولی ایمپلنت همانند دندان نیروهای جویدن را به فک منتقل می کند و بدین ترتیب از تحلیل آن جلو گیری میکند.)

به طور خلاصه با بریج جهت جایگزینی دندان از دست رفته، یا به اصطلاح با تراش و پایه کردن دندانهای مجاور ناحیه بی دندانی جهت پر کردن این فضا، علاوه بر این که عمر دندانهای پایه کاهش میابد، فک نیز دچار تحلیل استخوان می شود و چه بسا پس از چندین سال که دندانهای مجاور تراش خورده از بین می روند، استخوان فک نیز یارای قبول کردن ایمپلنت را ندارد. در حالیکه با درمان ایمپلنت دندانهای مجاور ناحیه بی دندانی دست نخورده می مانند و از تحلیل استخوان فک نیز جلوگیری میکند و به حفظ استخوان کمک می کند. پس قطعا ایمپلنت به بریج ارجح است.

بیشتر مطالعه کنید :‌ کاشت دندان ایمپلنت در تهران

در چه حالتی استفاده از بریج همچنان توصیه می شود؟

دندانهای مجاور ناحیه بی دندانی به علت تخریب و پوسیدگی قبلی خود به روکش نیاز داشته باشند و فقط به این شرط، درمان بریج می تواند مورد قبول باشد.